Thom

Thom is een lief ventje. Hij weet thuis desondanks prima zijn mannetje te staan en geeft bijzonder goed aan wat hij wil (pfoeh!). Als Thom zich minder op zijn gemak voelt -bijvoorbeeld in wat grotere groepen of tussen mensen die hij niet goed kent- verandert zijn eigenzinnige houding. Hij wordt verlegen en heeft de neiging enigszins over zich heen te laten lopen.

Uiteraard stimuleren wij Thom om zoveel mogelijk voor zichzelf op te komen. Zo hebben wij Thom onlangs verteld dat hij niet mag slaan, maar dat hij wel mag TERUG slaan als hij een mep krijgt (dit geheel in tegenstelling tot ons eerdere standpunt dat slaan gewoonweg nooit is toegestaan). Als resultaat hiervan vertelde Thom ons laatst blij dat hij een meisje op de creche had terug 'geslaagd'. Rolf was geschokt toen ik het hem vertelde: 'Oh, nee, onze zoon slaat VROUWEN'.

Vorige week haalde ik Thom op van de creche. Thom was zandtaartjes aan het bakken. Steeds als hij er eentje had gemaakt kwam er een tweejarig meiske aan dat zijn taartje genadeloos kapot sloeg. Ik keek naar het beteuterde toetje van Thom en meende voor hem op te moeten komen (immers, goed voorbeeld doet goed volgen!) Ik vertelde het meisje dat zij niet steeds de taartjes van Thom kapot mocht slaan, dat ik dat niet leuk van haar vond. Waarop Thom mij verbaasd aankeek en zei: 'Maar mama, zij is nog maar klein!'

En zo was het maar net.