Op weg naar opa en oma voor een logeerpartij. Omdat mijn ouders op Sven zouden passen namen we hem ook mee. Sven waardeerde de reis maar matig en zette het op een brullen. Thom probeerde hem vergeefs te troosten met speentjes, muziekjes, kusjes en lieve woordjes. Toen Sven bleef huilen begon Thom ook -omdat hij medelijden had met zijn neefje. En als Thom huilt duurt het maar even.. en Lieke huilt ook (waarbij ze in dit geval -ze blijft praktisch ingesteld- haar handjes stevig tegen haar oren duwde).
woensdag 1 september 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten