Met kindjes uit de hele wereld.
Ik verklaar:
'Kijk, dit is een indianenkindje.'
'Dit is een eskimokindje.'
'En dit is een Afrikaans kindje.'
'Hier zie je een Chinees kindje.'
'En dit is..'
'Hee!', onderbreekt Lieke me, blij verrast, 'Daar ben ik!'
zondag 18 december 2011
Puzzelboekje
Lieke heeft een puzzelboekje.
Met kindjes uit de hele wereld.
Ik verklaar:
'Kijk, dit is een indianenkindje.'
'Dit is een eskimokindje.'
'En dit is een Afrikaans kindje.'
'Hier zie je een Chinees kindje.'
'En dit is..'
'Hee!', onderbreekt Lieke me, blij verrast, 'Daar ben ik!'
Met kindjes uit de hele wereld.
Ik verklaar:
'Kijk, dit is een indianenkindje.'
'Dit is een eskimokindje.'
'En dit is een Afrikaans kindje.'
'Hier zie je een Chinees kindje.'
'En dit is..'
'Hee!', onderbreekt Lieke me, blij verrast, 'Daar ben ik!'
Workout
Een baby van 3 maanden moet volgens het consultatiebureau 5x5 minuten per dag op zijn buik liggen om nek- en rugspieren te trainen. Ga er maar aan staan met nog twee kinderen (met bijbehorende activiteiten buitenshuis -die allemaal begeleiding behoeven) en veel voorkomende omstandigheden die zich niet laten verenigen met een workout, zoals daar zijn: moet eten/heeft net gegeten/moet slapen/slaapt/heeft net geslapen enz. En áls Coen dan daadwerkelijk op zijn buik ligt, blijkt hij nogal lui aangelegd. Hij draait zichzelf terug op zijn rug, of legt zijn hoofd simpelweg te rusten op zijn handjes.
Maar zie hier, hij kán het heus wel!
Maar zie hier, hij kán het heus wel!
Lach!
Coen lacht zo ongeveer vanaf de leeftijd van 3 weken. Vaak. Maar krijg dat maar eens op de foto. Elke keer als het fototoestel nadert verdwijnt Coens lach, om plaats te maken voor een diepe frons. En tsja, dan is Coen ook nog eens een DERDE kind. Geen ouders dus die uren de tijd (kunnen) nemen om Coens lach vast te leggen voor het nageslacht.
Zie hier poging 4001. Niets.
Poging 4002. Eh.. nou ja, een heel voorzichtig resultaat.
Wij blijven proberen.
Zie hier poging 4001. Niets.
Poging 4002. Eh.. nou ja, een heel voorzichtig resultaat.
Wij blijven proberen.
dinsdag 29 november 2011
Verloren
En zeg nu niet dat het maar een spelletje was.
Want we speelden memory. ME-MO-RY! Tot vandaag achtte Thom zichzelf daarin onverslaanbaar.
zondag 27 november 2011
woensdag 23 november 2011
Dat schoolkind van ons
Hij zit nu bijna 3 maanden op school, onze oudste zoon. En hij doet het uitstekend. Voor ons het meest belangrijk: Thom gaat er met veel plezier naartoe en hij heeft aansluiting gevonden in zijn klas. Vriendje na vriendje wordt mee naar huis gesleept.
Ook ons eerste 15-minuten gesprek op school is positief verlopen. En wie denkt dat zo'n gesprekje enkel gaat over het plezier van het kind in de klas, vergist zich. Er bestaat namelijk iets als een 'leerling-volg-systeem'. Terwijl Thom zich van geen kwaad bewust is, wordt hij door juf in het geniep beoordeeld op tal van punten. Hele lijsten zijn er ingevuld over zijn functioneren. En hoera! Thom is geslaagd! De vlag kan uit! ;-)
Sinds Thom een heus schoolkind is, heeft hij zich een zwaardere stem aangemeten en een houding die nonchalance moet uitstralen. Verder is niets meer 'leuk', want alles is 'cool'. En aan nagenoeg iedere zin wordt het bijwoord 'dus' toevoegd.
Thoms vocabulaire is behoorlijk uitgebreid. Met woorden die ik hier niet zal herhalen. En de meest schattige liedjes worden verbasterd tot uiterst ranzige exemplaren. Als hij zo'n verbasterd liedje thuis ten gehore brengt doe ik of ik niets hoor -en wend ik mijn gezicht af om mijn lach te verbergen. Als Rolf dan 's avonds thuis komt vraag ik hem of hij het bewuste liedje kent, om daaraan toe te voegen: 'Het blijkt dat ons dat liedje fout is aangeleerd, want het gaat eigenlijk zo: '....'.' Heel kinderachtig kunnen wij daar samen de slappe lach om hebben.
Maar school is niet enkel rozengeur en maneschijn: met school heeft de oververmoeidheid zijn intrede gedeaan -hetgeen thuis leidt tot tal van driftbuien.
En dan zijn er de kleuterperikelen:
'En toen mocht iedereen op zijn feestje komen, behalve ik.'
'Mama, wat betekent aanvallen? Want we waren aan het voetballen en toen zeiden ze dat ik moest aanvallen. Maar ik wist niet wat dat was en toen mocht ik niet meer meedoen.'
Of het vriendje waarmee was afgesproken, maar dat op het laatste moment toch besloot liever met iemand anders te gaan spelen.
Au.
Terwijl ik eigenlijk van Thom zou willen horen wie er naar tegen hem deden (want ik zál ze!), leg ik hem, in plaats daarvan, uit dat mensen soms onaardig doen. Dat dat niet betekent dat jij niet leuk bent en zelfs meestal niet dat die mensen jou niet leuk vinden. Want denk er maar eens over na: jij doet misschien ook weleens lelijk tegen mensen die je eigenlijk lief vindt. Het is niet fijn, maar dit soort dingen gebeurt soms.
'Ja' bemoeit Lieke zich plotseling met mijn betoog. En terwijl ze haar schoudertjes ophaalt, zegt ze zonnig: 'Pech gehad.'
Ook ons eerste 15-minuten gesprek op school is positief verlopen. En wie denkt dat zo'n gesprekje enkel gaat over het plezier van het kind in de klas, vergist zich. Er bestaat namelijk iets als een 'leerling-volg-systeem'. Terwijl Thom zich van geen kwaad bewust is, wordt hij door juf in het geniep beoordeeld op tal van punten. Hele lijsten zijn er ingevuld over zijn functioneren. En hoera! Thom is geslaagd! De vlag kan uit! ;-)
Sinds Thom een heus schoolkind is, heeft hij zich een zwaardere stem aangemeten en een houding die nonchalance moet uitstralen. Verder is niets meer 'leuk', want alles is 'cool'. En aan nagenoeg iedere zin wordt het bijwoord 'dus' toevoegd.
Thoms vocabulaire is behoorlijk uitgebreid. Met woorden die ik hier niet zal herhalen. En de meest schattige liedjes worden verbasterd tot uiterst ranzige exemplaren. Als hij zo'n verbasterd liedje thuis ten gehore brengt doe ik of ik niets hoor -en wend ik mijn gezicht af om mijn lach te verbergen. Als Rolf dan 's avonds thuis komt vraag ik hem of hij het bewuste liedje kent, om daaraan toe te voegen: 'Het blijkt dat ons dat liedje fout is aangeleerd, want het gaat eigenlijk zo: '....'.' Heel kinderachtig kunnen wij daar samen de slappe lach om hebben.
Maar school is niet enkel rozengeur en maneschijn: met school heeft de oververmoeidheid zijn intrede gedeaan -hetgeen thuis leidt tot tal van driftbuien.
En dan zijn er de kleuterperikelen:
'En toen mocht iedereen op zijn feestje komen, behalve ik.'
'Mama, wat betekent aanvallen? Want we waren aan het voetballen en toen zeiden ze dat ik moest aanvallen. Maar ik wist niet wat dat was en toen mocht ik niet meer meedoen.'
Of het vriendje waarmee was afgesproken, maar dat op het laatste moment toch besloot liever met iemand anders te gaan spelen.
Au.
Terwijl ik eigenlijk van Thom zou willen horen wie er naar tegen hem deden (want ik zál ze!), leg ik hem, in plaats daarvan, uit dat mensen soms onaardig doen. Dat dat niet betekent dat jij niet leuk bent en zelfs meestal niet dat die mensen jou niet leuk vinden. Want denk er maar eens over na: jij doet misschien ook weleens lelijk tegen mensen die je eigenlijk lief vindt. Het is niet fijn, maar dit soort dingen gebeurt soms.
'Ja' bemoeit Lieke zich plotseling met mijn betoog. En terwijl ze haar schoudertjes ophaalt, zegt ze zonnig: 'Pech gehad.'
vrijdag 28 oktober 2011
Consultatiebureau-update
In 8 weken is Coen van 6 pond naar 6 kilo gegaan.
Wat nou, kleintje!
Bijzondere opmerkingen worden er overigens gemaakt, op zo'n consultatiebureau:
Nadat een enorme groei bij Coen was geconstateerd:
'Goh, en dat bij een derde kind!' (Tsja, heel gek, ook derde kinderen krijgen te eten.)
En toen duidelijk werd dat Coen nog niet hele nachten doorsliep:
'Op zich geeft dat niets. Hij heeft er nog een paar weken voor. Bij 3 maanden moeten ze wel echt gaan doorslapen.'(En anders? Zetten we hem het huis uit?)
Wat nou, kleintje!
Bijzondere opmerkingen worden er overigens gemaakt, op zo'n consultatiebureau:
Nadat een enorme groei bij Coen was geconstateerd:
'Goh, en dat bij een derde kind!' (Tsja, heel gek, ook derde kinderen krijgen te eten.)
En toen duidelijk werd dat Coen nog niet hele nachten doorsliep:
'Op zich geeft dat niets. Hij heeft er nog een paar weken voor. Bij 3 maanden moeten ze wel echt gaan doorslapen.'(En anders? Zetten we hem het huis uit?)
zondag 16 oktober 2011
Pancakes for lunch
Oeps, brood op. Pannenkoeken dan maar -en om de eerste honger te stillen een banaan.
Coens favoriete bezigheid
Waar zijn broer en zus de beugel met beestjes boven de wipstoel geen blik waardig gunden, krijgt Coen er geen genoeg van. Iedere keer opnieuw bekijkt hij de beestjes aandachtig -en maakt hij zijn eerste voorzichtige grijpbewegingen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
