Pannenkoeken

Afgelopen weekend heeft Thom pannenkoeken gegeten in een heus pannenkoeken-restaurant. We waren met zijn 3-en bij opa en oma en wij zouden het eten meenemen. Dat vergaten we, waardoor we noodgedwongen uit moesten wijken naar een restaurant -erg vervelend allemaal :-) We kozen voor een pannenkoekenhuis, omdat we van de juffen op de creche hadden begrepen dat Thom gek is op poffertjes en die verwachtten wij daar aan te treffen op het menu. Poffertjes bleken er niet te zijn, maar er waren wel bruintje-de-beer-pannenkoeken: pannenkoeken in de vorm van een beer, besmeerd met hazelnootpasta. Thom heeft gesmuld - wij overigens niet minder. En aan het einde van de avond namen Rolf en ik onze eigen bruine beer mee naar huis: Thom zat van top tot teen onder de pasta, echt een heel lollig gezicht. Leuk, leuk, leuk dat je met zo'n kleine al zo kunt genieten van een hapje buiten de deur. Gauw weer!

Dit avondje heeft overigens een gesprekje in de familie opgeleverd over Thoms opvoeding. De dag erna vertelde Rolf namelijk aan mijn vader dat hij en ik altijd nogal van mening verschillen over of Thom van tafel mag in een restaurant. Van Rolf mag dat niet, van mij mag het wel -het is dus altijd zoeken naar een middenweg. Mijn vader vertelde Rolf toen dat 'zijn meisjes' (Marloes en ik dus) altijd gewoon in de kinderstoel moesten blijven zitten. 'Maar' voegde hij daaraan toe -omdat vaders hun dochters nu eenmaal nooit volledig af willen vallen- 'het is ook wel weer leuk om te zien dat Marieke zoveel van Thom houdt dat ze bijna geen nee tegen hem kan zeggen'. En zo hadden Rolf en ik beiden het gevoel dat we goed bezig waren geweest die avond.

Dagelijkse sleur

Die dag begon slecht voor Thom. Hij zag papa van huis vertrekken en hij mocht niet mee. Thom stortte zich huilend op het tuinpad om zijn ongenoegen hierover te uiten. Het probleem was er niet in gelegen dat hij papa zou gaan missen (of mama, als andersom hetzelfde gebeurt), maar dat hij niet mee naar buiten mocht -dat een kantoordag zich voornamelijk binnen afspeelt realiseert hij zich nog niet. Troostend beloofde ik Thom dat we die middag zouden gaan fietsen. Zo gezegd, zo gedaan. Thom genoot:



Eenmaal weer thuis gekomen ontdekte Thom een tas onuitgepakte boodschappen in de keuken. En daar kun je leuke dingen mee doen!! Deze toren is helemaal door Thom zelf gebouwd, daar is geen hulp aan te pas gekomen. Knapperd!



De dag werd besloten met stamppot zuurkool. Thom is met name gek op de rookworst..



.. en de vruchtenyoghurt.

De paden op, de lanen in

Tv

Luiereczeem

Thom had zoveel last van eczeem in zijn liezen dat Rolf op een goed moment besloot dat Thom zijn pyama aan mocht zonder luier eronder. Bijkomend voordeel voor Thom: dat werd beneden slapen op een van zolder gehaalde water-afstotende zitzak.

Die jeugd van tegenwoordig

Op het pleintje waar wij wonen is een speelveldje. Dit veldje oefent op Thom -sinds hij loopt- grote aantrekkingskracht uit. Dus toen het laatst mooi weer was en hij er wéér heen liep, mocht hij daar van mij gaan spelen.

Thom liep meteen -alsof hij ze al jaren kende- op twee meisjes af van een jaar of 9. Zij waren met zand aan het spelen. Ik vermoed dat ze taartjes aan het bakken waren. Thom gaf een pets op een bult zand.

Meisje 1: 'Nee, dat mag niet!!!'

Ik zat verderop op een bankje toe te kijken, en kon het meisje -ondanks Thom- wel begrijpen. Ben je je creatief aan het uiten, komt er zo'n klein slopertje aan. Ik besloot me vooralsnog nergens mee te bemoeien en wachtte af wat er komen ging.

Thom keek meisje 1 verbaasd aan, maar ging vrolijk door met zijn bezigheden. Ai, dacht ik, misschien moest ik meisje 1 toch maar eens gaan verlossen van haar plaaggeest. Toen meldde zich meisje 2. Zij wendde zich tot meisje 1 met de woorden:

'Ach, dat jongetje is nog maar klein en hij mag heus wel meedoen!!'

En zo gebeurde het dat ze tijden gezellig met zn drietjes in het zand hebben zitten klooien.