Na een tijdje begreep Thom het principe: eens even kijken..
Ah, nóg een cadeautje! Wat een verwennerij!
zondag 14 december 2008
Het heerlijk avondje
En toen was het zover, 5 december! Een heeeeele zak vol met cadeautjes voor Thom(wie Sint Nicolaas nu precies was leggen we hem later nog eens uit). Met zijn eerste cadeautje liep Thom compleet gelukkig rond, hij had er geen idee van dat ook de rest van de zak voor hem was. Nadat hij een tijdje lekker had gespeeld met dat eerste cadeautje liet Rolf hem maar eens zien dat er nog meer leuks voor hem was:
Na een tijdje begreep Thom het principe: eens even kijken..
Ah, nóg een cadeautje! Wat een verwennerij!
Na een tijdje begreep Thom het principe: eens even kijken..
Ah, nóg een cadeautje! Wat een verwennerij!
Ja, jullie zien het goed. Thom heeft een heuse poppenbuggy gekregen van Sinterklaas. Dit tot grote spijt van Rolf. En.. hij vond em nog leuk ook! Dus tijd voor het volgende erbij passende cadeautje: de pop ('Ah, Mariek, dat méén je niet? Een póp??')Thom pakte de pop uit en.. legde em naast zich neer. Dus ik de pop in de buggy zetten en uitleggen: 'Kijk Thom, dit is een baby, die kan in de buggy zitten!' En toen gebeurde het: Thom liep kwaad naar de buggy toe en sméét de pop er woest uit. Voor degene die het niet gelooft: het staat op film. En Rolf? Rolf fluisterde zachtjes (want dit gedrag gaan wij natuurlijk niet hardop belonen)'Goeoeoed, Thom'.
En nog een heerlijk avondje
Oh, realiseer me ineens dat de foto's nog op het toestel van opa staan. Volgen dus nog.
Vermeldenswaardig is wel dat Thom na deze tweede pakjesavond voor het eerst bleef slapen bij opa en oma. Nou ja, lang niet voor het eerst, maar voor het eerst zonder Rolf en mij. En sowieso voor het eerst ergens alleen. Mijn vader vertelde achteraf dat Thom niet is opgehouden met lachen, vanaf het moment dat wij vertrokken, tot het moment waarop we hem weer ophaalden. Hij vond alles prachtig!
Ik daarentegen.. in een stoere bui (én na driftbui-nummer-zoveel van Thom) had ik besloten dat Thom misschien wel bij mijn ouders kon blijven slapen ná pakjesavond. Wij zouden die avond nog naar de verjaardag van Erwin gaan en bovendien was ik MOE. Rolf vond dat een goed idee, beetje quality-time samen. Maar ja, toen naderde onvermijdelijk het moment van afscheid nemen. Al een uur van tevoren had ik de tranen in mijn ogen staan. Uiteraard verborg ik dat dapper voor Thom, ergens in het overhemd van mijn vader. En ook tijdens het afscheid nemen bleef ik mooi weer spelen: 'Wat leuk he, Thom, dat je gaat logeren!! Veel plezier hoor! Tot morgen! Dag dag!' Nog niet in de auto huilde ik al tranen met tuiten en na een kwartier belde ik om te vragen hoe het met Thom ging (ja, écht. Gelukkig herkent mn moeder dat soort gedrag, dus vatte ze het niet op als een motie van wantrouwen -hetgeen het ook in het geheel niet was). 's Avonds werd het alsnog gezellig hoor, hoewel die quality-time behoorlijk tegenviel: we zaten nog geen kwartiertje thuis op de bank en we sliepen al.
De volgende dag was Thom alweer gewoon thuis. Super. Ik heb hem gewoon het liefst lekker dichtbij. Of zoals Rolf zei: er mist gewoon echt iets zonder Thom. Ja, we zijn mietjes.
Vermeldenswaardig is wel dat Thom na deze tweede pakjesavond voor het eerst bleef slapen bij opa en oma. Nou ja, lang niet voor het eerst, maar voor het eerst zonder Rolf en mij. En sowieso voor het eerst ergens alleen. Mijn vader vertelde achteraf dat Thom niet is opgehouden met lachen, vanaf het moment dat wij vertrokken, tot het moment waarop we hem weer ophaalden. Hij vond alles prachtig!
Ik daarentegen.. in een stoere bui (én na driftbui-nummer-zoveel van Thom) had ik besloten dat Thom misschien wel bij mijn ouders kon blijven slapen ná pakjesavond. Wij zouden die avond nog naar de verjaardag van Erwin gaan en bovendien was ik MOE. Rolf vond dat een goed idee, beetje quality-time samen. Maar ja, toen naderde onvermijdelijk het moment van afscheid nemen. Al een uur van tevoren had ik de tranen in mijn ogen staan. Uiteraard verborg ik dat dapper voor Thom, ergens in het overhemd van mijn vader. En ook tijdens het afscheid nemen bleef ik mooi weer spelen: 'Wat leuk he, Thom, dat je gaat logeren!! Veel plezier hoor! Tot morgen! Dag dag!' Nog niet in de auto huilde ik al tranen met tuiten en na een kwartier belde ik om te vragen hoe het met Thom ging (ja, écht. Gelukkig herkent mn moeder dat soort gedrag, dus vatte ze het niet op als een motie van wantrouwen -hetgeen het ook in het geheel niet was). 's Avonds werd het alsnog gezellig hoor, hoewel die quality-time behoorlijk tegenviel: we zaten nog geen kwartiertje thuis op de bank en we sliepen al.
De volgende dag was Thom alweer gewoon thuis. Super. Ik heb hem gewoon het liefst lekker dichtbij. Of zoals Rolf zei: er mist gewoon echt iets zonder Thom. Ja, we zijn mietjes.
Update
En toen waren er zomaar een aantal weken verstreken zonder dat ik iets had geschreven op onze blog. Oorzaak: computer kapot. Álle foto's weg. 'Zijn ze écht állemaal weg?' vroeg ik Rolf (die ook weinig van computers weet, maar in elk geval meer dan ik). 'Ja, ze zijn al-le-maal weg'. Gelukkig bleek het iets mee te vallen, want ook op de laptop stond nog een heel aantal foto's.
Nu maar even gauw iets vertellen.
Thom heeft sedert een aantal maanden een heus vriendje op de creche. Samen schijnen ze zich te ontpoppen tot ware boeven. De één gaat in een poppenwagen zitten, terwijl de ander erachter gaat staan.. en racen maar! Óók als de juffen vinden dat het leuk is geweest. Bestraffende blikken lijken de feestvreugde alleen maar te verhogen. Maar Thom kent niet alleen feest op de creche: sinds kort heeft hij ook een vijandje. Vijandje wil Thom voortdurend knuffelen en kussen en neemt Thom daartoe in de houdgreep. Vijandje bedoelt dit niet naar, maar dat gaat Thoms bevattingsvermogen vooralsnog te boven. Wel heeft Thom een oplossing bedacht voor zijn 'probleem': als vijandje hem ook maar enigszins te dicht lijkt te naderen gaat hij schreeuwen en met zijn armen maaien. Wij zijn blij met Thoms afweermechanismen, want als vijandje Thom wél weet te bereiken, ontaardt dat al gauw in een mini-ruzie, compleet met duwen en trekken. Laatst zijn Thom en vijandje tijdens zo'n ruzie samen omgevallen, zo met hun koppies tegen de kast aan. Gelukkig gloort er hoop aan de horizon. Onlangs hebben Thom, vriendje én vijandje een héle middag lief met elkaar gespeeld.
Dan heb ik Thoms haren geknipt. Het is mislukt. Zelfs de doorgaans nuchtere Rolf heeft wel tien keer opgemerkt dat hij het doodzonde vindt van Thoms mooie haren. Het begon net een beetje leuk lang te worden.. Inmiddels heb ik kindergel aangeschaft: met een kuif zie je gelukkig nagenoeg niets van het scheefgeknipte koppie.
Tot slot: Thom is grieperig. Al twee weken. Steeds als we denken dat hij zich beter begint te voelen, begint het opnieuw. Hij huilt erg veel, wil niet eten en erger: ook weinig drinken. Verder wil hij niet in zijn eigen bedje slapen. Hij ligt dus bij ons, bij voorkeur overdwars. Pfoeh, want zijn we inmiddels allemaal moe. Gelukkig is het bijna vakantie!! (en jááááh, er ligt SNEEUW!!!)
Paar plaatjes van ons zieke mannetje. Let op de laatste foto vooral NIET op het gel-loze kapsel.
Nu maar even gauw iets vertellen.
Thom heeft sedert een aantal maanden een heus vriendje op de creche. Samen schijnen ze zich te ontpoppen tot ware boeven. De één gaat in een poppenwagen zitten, terwijl de ander erachter gaat staan.. en racen maar! Óók als de juffen vinden dat het leuk is geweest. Bestraffende blikken lijken de feestvreugde alleen maar te verhogen. Maar Thom kent niet alleen feest op de creche: sinds kort heeft hij ook een vijandje. Vijandje wil Thom voortdurend knuffelen en kussen en neemt Thom daartoe in de houdgreep. Vijandje bedoelt dit niet naar, maar dat gaat Thoms bevattingsvermogen vooralsnog te boven. Wel heeft Thom een oplossing bedacht voor zijn 'probleem': als vijandje hem ook maar enigszins te dicht lijkt te naderen gaat hij schreeuwen en met zijn armen maaien. Wij zijn blij met Thoms afweermechanismen, want als vijandje Thom wél weet te bereiken, ontaardt dat al gauw in een mini-ruzie, compleet met duwen en trekken. Laatst zijn Thom en vijandje tijdens zo'n ruzie samen omgevallen, zo met hun koppies tegen de kast aan. Gelukkig gloort er hoop aan de horizon. Onlangs hebben Thom, vriendje én vijandje een héle middag lief met elkaar gespeeld.
Dan heb ik Thoms haren geknipt. Het is mislukt. Zelfs de doorgaans nuchtere Rolf heeft wel tien keer opgemerkt dat hij het doodzonde vindt van Thoms mooie haren. Het begon net een beetje leuk lang te worden.. Inmiddels heb ik kindergel aangeschaft: met een kuif zie je gelukkig nagenoeg niets van het scheefgeknipte koppie.
Tot slot: Thom is grieperig. Al twee weken. Steeds als we denken dat hij zich beter begint te voelen, begint het opnieuw. Hij huilt erg veel, wil niet eten en erger: ook weinig drinken. Verder wil hij niet in zijn eigen bedje slapen. Hij ligt dus bij ons, bij voorkeur overdwars. Pfoeh, want zijn we inmiddels allemaal moe. Gelukkig is het bijna vakantie!! (en jááááh, er ligt SNEEUW!!!)
Paar plaatjes van ons zieke mannetje. Let op de laatste foto vooral NIET op het gel-loze kapsel.
donderdag 30 oktober 2008
Pannenkoeken
Afgelopen weekend heeft Thom pannenkoeken gegeten in een heus pannenkoeken-restaurant. We waren met zijn 3-en bij opa en oma en wij zouden het eten meenemen. Dat vergaten we, waardoor we noodgedwongen uit moesten wijken naar een restaurant -erg vervelend allemaal :-) We kozen voor een pannenkoekenhuis, omdat we van de juffen op de creche hadden begrepen dat Thom gek is op poffertjes en die verwachtten wij daar aan te treffen op het menu. Poffertjes bleken er niet te zijn, maar er waren wel bruintje-de-beer-pannenkoeken: pannenkoeken in de vorm van een beer, besmeerd met hazelnootpasta. Thom heeft gesmuld - wij overigens niet minder. En aan het einde van de avond namen Rolf en ik onze eigen bruine beer mee naar huis: Thom zat van top tot teen onder de pasta, echt een heel lollig gezicht. Leuk, leuk, leuk dat je met zo'n kleine al zo kunt genieten van een hapje buiten de deur. Gauw weer!
Dit avondje heeft overigens een gesprekje in de familie opgeleverd over Thoms opvoeding. De dag erna vertelde Rolf namelijk aan mijn vader dat hij en ik altijd nogal van mening verschillen over of Thom van tafel mag in een restaurant. Van Rolf mag dat niet, van mij mag het wel -het is dus altijd zoeken naar een middenweg. Mijn vader vertelde Rolf toen dat 'zijn meisjes' (Marloes en ik dus) altijd gewoon in de kinderstoel moesten blijven zitten. 'Maar' voegde hij daaraan toe -omdat vaders hun dochters nu eenmaal nooit volledig af willen vallen- 'het is ook wel weer leuk om te zien dat Marieke zoveel van Thom houdt dat ze bijna geen nee tegen hem kan zeggen'. En zo hadden Rolf en ik beiden het gevoel dat we goed bezig waren geweest die avond.
Dit avondje heeft overigens een gesprekje in de familie opgeleverd over Thoms opvoeding. De dag erna vertelde Rolf namelijk aan mijn vader dat hij en ik altijd nogal van mening verschillen over of Thom van tafel mag in een restaurant. Van Rolf mag dat niet, van mij mag het wel -het is dus altijd zoeken naar een middenweg. Mijn vader vertelde Rolf toen dat 'zijn meisjes' (Marloes en ik dus) altijd gewoon in de kinderstoel moesten blijven zitten. 'Maar' voegde hij daaraan toe -omdat vaders hun dochters nu eenmaal nooit volledig af willen vallen- 'het is ook wel weer leuk om te zien dat Marieke zoveel van Thom houdt dat ze bijna geen nee tegen hem kan zeggen'. En zo hadden Rolf en ik beiden het gevoel dat we goed bezig waren geweest die avond.
Dagelijkse sleur
Die dag begon slecht voor Thom. Hij zag papa van huis vertrekken en hij mocht niet mee. Thom stortte zich huilend op het tuinpad om zijn ongenoegen hierover te uiten. Het probleem was er niet in gelegen dat hij papa zou gaan missen (of mama, als andersom hetzelfde gebeurt), maar dat hij niet mee naar buiten mocht -dat een kantoordag zich voornamelijk binnen afspeelt realiseert hij zich nog niet. Troostend beloofde ik Thom dat we die middag zouden gaan fietsen. Zo gezegd, zo gedaan. Thom genoot:
Eenmaal weer thuis gekomen ontdekte Thom een tas onuitgepakte boodschappen in de keuken. En daar kun je leuke dingen mee doen!! Deze toren is helemaal door Thom zelf gebouwd, daar is geen hulp aan te pas gekomen. Knapperd!
De dag werd besloten met stamppot zuurkool. Thom is met name gek op de rookworst..
.. en de vruchtenyoghurt.
Eenmaal weer thuis gekomen ontdekte Thom een tas onuitgepakte boodschappen in de keuken. En daar kun je leuke dingen mee doen!! Deze toren is helemaal door Thom zelf gebouwd, daar is geen hulp aan te pas gekomen. Knapperd!
De dag werd besloten met stamppot zuurkool. Thom is met name gek op de rookworst..
.. en de vruchtenyoghurt.
Luiereczeem
Thom had zoveel last van eczeem in zijn liezen dat Rolf op een goed moment besloot dat Thom zijn pyama aan mocht zonder luier eronder. Bijkomend voordeel voor Thom: dat werd beneden slapen op een van zolder gehaalde water-afstotende zitzak.
donderdag 2 oktober 2008
Die jeugd van tegenwoordig
Op het pleintje waar wij wonen is een speelveldje. Dit veldje oefent op Thom -sinds hij loopt- grote aantrekkingskracht uit. Dus toen het laatst mooi weer was en hij er wéér heen liep, mocht hij daar van mij gaan spelen.
Thom liep meteen -alsof hij ze al jaren kende- op twee meisjes af van een jaar of 9. Zij waren met zand aan het spelen. Ik vermoed dat ze taartjes aan het bakken waren. Thom gaf een pets op een bult zand.
Meisje 1: 'Nee, dat mag niet!!!'
Ik zat verderop op een bankje toe te kijken, en kon het meisje -ondanks Thom- wel begrijpen. Ben je je creatief aan het uiten, komt er zo'n klein slopertje aan. Ik besloot me vooralsnog nergens mee te bemoeien en wachtte af wat er komen ging.
Thom keek meisje 1 verbaasd aan, maar ging vrolijk door met zijn bezigheden. Ai, dacht ik, misschien moest ik meisje 1 toch maar eens gaan verlossen van haar plaaggeest. Toen meldde zich meisje 2. Zij wendde zich tot meisje 1 met de woorden:
'Ach, dat jongetje is nog maar klein en hij mag heus wel meedoen!!'
En zo gebeurde het dat ze tijden gezellig met zn drietjes in het zand hebben zitten klooien.
Thom liep meteen -alsof hij ze al jaren kende- op twee meisjes af van een jaar of 9. Zij waren met zand aan het spelen. Ik vermoed dat ze taartjes aan het bakken waren. Thom gaf een pets op een bult zand.
Meisje 1: 'Nee, dat mag niet!!!'
Ik zat verderop op een bankje toe te kijken, en kon het meisje -ondanks Thom- wel begrijpen. Ben je je creatief aan het uiten, komt er zo'n klein slopertje aan. Ik besloot me vooralsnog nergens mee te bemoeien en wachtte af wat er komen ging.
Thom keek meisje 1 verbaasd aan, maar ging vrolijk door met zijn bezigheden. Ai, dacht ik, misschien moest ik meisje 1 toch maar eens gaan verlossen van haar plaaggeest. Toen meldde zich meisje 2. Zij wendde zich tot meisje 1 met de woorden:
'Ach, dat jongetje is nog maar klein en hij mag heus wel meedoen!!'
En zo gebeurde het dat ze tijden gezellig met zn drietjes in het zand hebben zitten klooien.
dinsdag 30 september 2008
Normandië
Eindelijk was het dan zover.. een weekje Normandië met de hele familie!! Na een lange reis (ons navigatiesysteem is stuk. Zo kon het gebeuren dat Rolf en ik een afslag misten en nietsvermoedend door reden, todat Parijs ineens wel heel dicht begon te naderen...) kwamen wij aan bij ons prachtige onderkomen voor deze week.
Een riant huis, waarvan wij in eerste instantie vermoedden dat we dat zouden moeten delen met nóg een familie. Niets bleek minder waar. ALLES was voor ons: 3 slaapkamers en twee badkamers..
...een supergezellige woonkamer...
...mét openhaard...
...een heuse appelboomgaard (!) ...
Een riant huis, waarvan wij in eerste instantie vermoedden dat we dat zouden moeten delen met nóg een familie. Niets bleek minder waar. ALLES was voor ons: 3 slaapkamers en twee badkamers..
...een supergezellige woonkamer...
...mét openhaard...
...een heuse appelboomgaard (!) ...
Zoals al uit het plaatje hierboven valt op te maken, is Thom de trotse eigenaar van een heuse (mini)golfset. Heeft hij gekregen bij zijn geboorte. Als je uit een familie komt waarin zowel opa en oma als vader liefhebbers zijn van dezelfde sport, word je als kind onwillekeurig toch een bepaalde richting in geduwd (daar verander je als moeder helemaal niets aan).
Thoms golfset heeft lange tijd op zolder gestaan, want baby's doen nu eenmaal niet aan golfen. Maar nu Thom loopt (jaja, hij loopt sinds een week of 7, ons wonderkind!) leek het ons leuk zijn golfclubs mee te nemen naar Normandië. En... tot grote blijdschap van (met name) grootvader en vader, vindt Thom golfen geweldig. Iedere ochtend na het aankleden liep Thom rechststreeks naar zijn setje toe, om vervolgens opa te gaan roepen (hetgeen buitengewoon bijzonder is, want ons kind praat alleen als hij dat nodig vindt -hetgeen praktisch nooit het geval is).
Opa bleek graag mee te werken aan het perfectioneren van Thoms swing:
Overigens trok Thom deze vakantie sowieso buitengewoon veel met opa op. NIet verwonderlijk overigens. Waar mijn zus en ik -in mijn beleving- vrij 'kort' werden gehouden, mag Thom praktisch alles. Tsja, verzuchtte mijn vader, dat is het voordeel van een kleinkind, je hoeft niet op te voeden.
Thoms golfset heeft lange tijd op zolder gestaan, want baby's doen nu eenmaal niet aan golfen. Maar nu Thom loopt (jaja, hij loopt sinds een week of 7, ons wonderkind!) leek het ons leuk zijn golfclubs mee te nemen naar Normandië. En... tot grote blijdschap van (met name) grootvader en vader, vindt Thom golfen geweldig. Iedere ochtend na het aankleden liep Thom rechststreeks naar zijn setje toe, om vervolgens opa te gaan roepen (hetgeen buitengewoon bijzonder is, want ons kind praat alleen als hij dat nodig vindt -hetgeen praktisch nooit het geval is).
Opa bleek graag mee te werken aan het perfectioneren van Thoms swing:
Overigens trok Thom deze vakantie sowieso buitengewoon veel met opa op. NIet verwonderlijk overigens. Waar mijn zus en ik -in mijn beleving- vrij 'kort' werden gehouden, mag Thom praktisch alles. Tsja, verzuchtte mijn vader, dat is het voordeel van een kleinkind, je hoeft niet op te voeden.
Abonneren op:
Posts (Atom)
