En nog een heerlijk avondje

Oh, realiseer me ineens dat de foto's nog op het toestel van opa staan. Volgen dus nog.

Vermeldenswaardig is wel dat Thom na deze tweede pakjesavond voor het eerst bleef slapen bij opa en oma. Nou ja, lang niet voor het eerst, maar voor het eerst zonder Rolf en mij. En sowieso voor het eerst ergens alleen. Mijn vader vertelde achteraf dat Thom niet is opgehouden met lachen, vanaf het moment dat wij vertrokken, tot het moment waarop we hem weer ophaalden. Hij vond alles prachtig!

Ik daarentegen.. in een stoere bui (én na driftbui-nummer-zoveel van Thom) had ik besloten dat Thom misschien wel bij mijn ouders kon blijven slapen ná pakjesavond. Wij zouden die avond nog naar de verjaardag van Erwin gaan en bovendien was ik MOE. Rolf vond dat een goed idee, beetje quality-time samen. Maar ja, toen naderde onvermijdelijk het moment van afscheid nemen. Al een uur van tevoren had ik de tranen in mijn ogen staan. Uiteraard verborg ik dat dapper voor Thom, ergens in het overhemd van mijn vader. En ook tijdens het afscheid nemen bleef ik mooi weer spelen: 'Wat leuk he, Thom, dat je gaat logeren!! Veel plezier hoor! Tot morgen! Dag dag!' Nog niet in de auto huilde ik al tranen met tuiten en na een kwartier belde ik om te vragen hoe het met Thom ging (ja, écht. Gelukkig herkent mn moeder dat soort gedrag, dus vatte ze het niet op als een motie van wantrouwen -hetgeen het ook in het geheel niet was). 's Avonds werd het alsnog gezellig hoor, hoewel die quality-time behoorlijk tegenviel: we zaten nog geen kwartiertje thuis op de bank en we sliepen al.

De volgende dag was Thom alweer gewoon thuis. Super. Ik heb hem gewoon het liefst lekker dichtbij. Of zoals Rolf zei: er mist gewoon echt iets zonder Thom. Ja, we zijn mietjes.