Pannenkoeken

Afgelopen weekend heeft Thom pannenkoeken gegeten in een heus pannenkoeken-restaurant. We waren met zijn 3-en bij opa en oma en wij zouden het eten meenemen. Dat vergaten we, waardoor we noodgedwongen uit moesten wijken naar een restaurant -erg vervelend allemaal :-) We kozen voor een pannenkoekenhuis, omdat we van de juffen op de creche hadden begrepen dat Thom gek is op poffertjes en die verwachtten wij daar aan te treffen op het menu. Poffertjes bleken er niet te zijn, maar er waren wel bruintje-de-beer-pannenkoeken: pannenkoeken in de vorm van een beer, besmeerd met hazelnootpasta. Thom heeft gesmuld - wij overigens niet minder. En aan het einde van de avond namen Rolf en ik onze eigen bruine beer mee naar huis: Thom zat van top tot teen onder de pasta, echt een heel lollig gezicht. Leuk, leuk, leuk dat je met zo'n kleine al zo kunt genieten van een hapje buiten de deur. Gauw weer!

Dit avondje heeft overigens een gesprekje in de familie opgeleverd over Thoms opvoeding. De dag erna vertelde Rolf namelijk aan mijn vader dat hij en ik altijd nogal van mening verschillen over of Thom van tafel mag in een restaurant. Van Rolf mag dat niet, van mij mag het wel -het is dus altijd zoeken naar een middenweg. Mijn vader vertelde Rolf toen dat 'zijn meisjes' (Marloes en ik dus) altijd gewoon in de kinderstoel moesten blijven zitten. 'Maar' voegde hij daaraan toe -omdat vaders hun dochters nu eenmaal nooit volledig af willen vallen- 'het is ook wel weer leuk om te zien dat Marieke zoveel van Thom houdt dat ze bijna geen nee tegen hem kan zeggen'. En zo hadden Rolf en ik beiden het gevoel dat we goed bezig waren geweest die avond.