My lovely uncle went to Italy and i got this T-shirt :-)))))

Kinderdagverblijf

Afgelopen donderdag is Thom voor het eerst naar het kinderdagverblijf geweest, om te 'oefenen'. De juffen en ik hadden afgesproken dat Thom zou komen van 9 tot 11. Het werd een verschrikkelijk lange ochtend. Thom en ik arriveerden een klein kwartiertje te laat, want pfoeh, wat moesten er veel spullen worden ingepakt. Binnen constateerde ik dat er in de groep van Thom drie (!) kinderen aan het huilen waren zonder dat er iemand naar ze omkeek. En daar moest ik Thom dan achterlaten, de baby die nagenoeg nooit langer dan twee minuten heeft gehuild omdat wij bij iedere kik naar em toe rennen. Voorzichtig vertelde ik een van de juffen dat wij Thom nooit lieten huilen. Juf merkte op (overigens zeer terecht) dat dat onmogelijk was in een groep van 10 kinderen. Hoe geruststellend. En toen mocht ik gaan. Of ik hem niet nog even een dikke knuffel wilde geven. Nou nee, ik zou hem zo weer mee naar huis hebben genomen. Nog niet in de auto huilde ik al tranen met tuiten. Twee lange uren later keerde ik terug naar het kinderdagverblijf waar ik een innig tevreden Thom aantrof. Thom had duidelijk minder moeite gehad met de 'scheiding' dan ik. Toch gaat hij noooooit meer ;-)

En Thom heeft er WEER een nieuwe muts bij

Inderdaad, dit is een inmiddels enigszins uit de hand gelopen (en gezien de klimaatveranderingen zeer onnodige ;-)) hobby...

Center Parcs deel 1

Lekker onder de douche geweest




We hebben een babygym voor Thom gekocht, omdat hij zich in t huisje niet zelf wist te vermaken. Een groot succes: Als Thom een slag deed naar een van de poppetjes gaf t ding licht en kwam er muziek uit. Dat leverde Thom (met dank aan Erwin) de bijnaam DJ Thom op :-)

Center Parcs deel 2

Center Parcs deel 3, Erwin en Eva op visite

Erwin bij een slapende Thom



Even wakker worden bij Eva



En lachen maar weer!



Oma was zo lief om te komen oppassen, zodat wij konden gaan zwemmen (volgens ons heeft Thom vooralsnog geen behoefte aan wildwaterbanen)

Nieuwsgierig aagje

Sinds een tijdje wenst Thom niet meer eindeloos te wandelen. Klaarblijkelijk slaat de verveling na enige tijd toe, omdat er vanuit de kinderwagenbak niets te zien is. Dus moeders heeft de wandelwagen in elkaar gepuzzeld. Wat een gedoe voor iemand zonder enige vorm van ruimtelijk inzicht en met een gebruiksaanwijzing waarin wordt gesproken van duwer- en transportvergrendelingen, adapters en afdekkapjes (waar zitten die dingen??). Maar afijn, uiteindelijk zat t hele gevaarte in elkaar. Thom dikke jas aan en rijden maar. Hij vond t prachtig en bleef maar rondkijken. Wanneer oma of mama even om t hoekje keken om met Thom te kletsen of zomaar even te lachen (normaal gesproken door Thom zeer geliefde momenten), begon hij te huilen, want wij belemmerden zijn uitzicht teveel (!). Daarmee heeft Thom ons weer stevig met beide benen op de grond gezet: de wereld is VEEL interessanter dan wij (en laten wij nu gedacht hebben zijn hele wereld te zijn..).

Opa en oma

Boefje

Hoera, Thom begrijpt dat je op je ellebogen kunt steunen

Schateren met papa

... en lachen naar de mobile (we zijn nog niet erg kieskeurig)

Koken met Loes

Een prachtige pyama uit Renswoude