Na het voeren van de eendjes kwamen we Antje, Arend, Bette en Jan tegen. Toen Antje zich met haar oudsten op het ijs begaf wilde Thom uiteraard mee. Helaas was de pret gauw over: Bette haalde natte voeten (in mini-wakjes passen heel gemakkelijk mini-beentjes). De stoere tante pakte het overigens sportief op: na een gil (kouououd!!) liep ze door of er niets was gebeurd. De moeders voelden zich heel wat meer bibberig.
Een week later is Thom écht gaan schaatsen. Samen met André, Patricia, Nina, Erwin en natuurlijk met papa en mama. Helaas was ik het fototoestel vergeten en krijgen we maar geen foto's doorgestuurd van André (André?????? :-)). Het was een grappige ervaring, twee van die mini's op dubbele ijzertjes (die overigens ook veel lol hadden in gezamenlijk klunen).
Lollig familie-Nieland-gesprekje op het ijs:
Nina was, stevig aan André's hand, zomaar midden op de vijver en zei toen:
'Maar papa, ik wil scháátsen!'
André: 'Dit ís schaatsen'
Mmmm, Nina had zich daar klaarblijkelijk iets spectaculairders bij voorgesteld. Toen kwam Patricia voorbij: 'Oooooooh, wat is het hier glad, pfoeh, het is écht glad!'
André: 'IJs ís glad'
Jaja, André had die dag veel uit te leggen aan zijn meiden.
1 opmerking:
Hey, hey mevrouw Ensing, Wat is dat nu. Onze familiegesprekken openbaar maken. Hmmmmmm. Tja, de foto's komen er aan hoor. Enne ... het ijs was echt héééééél glad. Een week later was er een beetje sneeuw op het ijs en toen ging het schaatsen stukken beter.
Maar onze afspraak staat he. Als er geen dikke buiken zijn gaan we volgend jaar sowieso schaatsen, toch? Ook al is er geen natuurijs, Kardinge is dichtbij. Het is toch te zot dat onze kinderen straks anders niet weten wat schaatsen is. Nee hoor, daar gaan wij als mama's iets tegen doen.
Maar eerst hebben we nog wat anders te doen. Apekooien bijvoorbeeld. We, en vooral Nina hebben er erg veel zin in. Super cadeau.
Later.
Knuffels van ons.
André, Patricia, Nina en Tigo
én uiteraard een kusje van Nina aan Thom (goe hé Rolf met een H)!!!!
Een reactie posten