Kinderdagverblijf

Afgelopen donderdag is Thom voor het eerst naar het kinderdagverblijf geweest, om te 'oefenen'. De juffen en ik hadden afgesproken dat Thom zou komen van 9 tot 11. Het werd een verschrikkelijk lange ochtend. Thom en ik arriveerden een klein kwartiertje te laat, want pfoeh, wat moesten er veel spullen worden ingepakt. Binnen constateerde ik dat er in de groep van Thom drie (!) kinderen aan het huilen waren zonder dat er iemand naar ze omkeek. En daar moest ik Thom dan achterlaten, de baby die nagenoeg nooit langer dan twee minuten heeft gehuild omdat wij bij iedere kik naar em toe rennen. Voorzichtig vertelde ik een van de juffen dat wij Thom nooit lieten huilen. Juf merkte op (overigens zeer terecht) dat dat onmogelijk was in een groep van 10 kinderen. Hoe geruststellend. En toen mocht ik gaan. Of ik hem niet nog even een dikke knuffel wilde geven. Nou nee, ik zou hem zo weer mee naar huis hebben genomen. Nog niet in de auto huilde ik al tranen met tuiten. Twee lange uren later keerde ik terug naar het kinderdagverblijf waar ik een innig tevreden Thom aantrof. Thom had duidelijk minder moeite gehad met de 'scheiding' dan ik. Toch gaat hij noooooit meer ;-)