STRESS

En toen was ze alweer bijna 3 weken aan het werk! Het gaat goed, ik vind het weer erg leuk en ook op het thuisfront loopt alles op rolletjes. Hoewel het moeilijk BLIJFT om de kindjes tijdig van de creche te halen. Toen ik weer met werken begon, nam ik me heilig voor om vanaf nu ALTIJD op tijd van het werk richting creche te vertrekken om stress op de terugweg te voorkomen. Maar zoals dat gaat met goede voornemens.. je vergeet ze gaandeweg. Of vrijwel meteen. Want ja, die stress heb ik in mijn derde werkweek, mijn DERDE (!) werkweek, alweer gehad. Er werd op kantoor 's middags een cursus gegeven waarbij ik ben aangeschoven, deels omdat ie erg interessant was, deels omdat ik nog wat studiepuntjes bij elkaar moest harken. Na de cursus was het ineens al 4 uur en toen moest er nog een aantal brieven de deur uit, waarna ik VEEL te laat het gebouw verliet. Eenmaal in de auto zag ik dat ik, oh ja, nog moest tanken, maar goed, geen tijd meer voor. Toen ik me vervolgens vastreed in een of andere verkeersopstopping en ik al niet echt rustig meer was, begon er ineens een lampje waarschuwend op mijn dashboard te knipperen: FUEL FUEL FUEL. Ahum, wij tanken ALTIJD veel te laat, zien dan op het dashboard staan hoeveel, of liever gezegd hoe weinig, we nog kunnen rijden, maar dit lampje had zelfs in onze auto nog nooit gebrand. HELP! Gelukkig redde de lege tank het uiteindelijk tot de creche en was ik, WONDER, nog op tijd. Toch zou ik graag horen van de georganiseerden onder ons hoe dat moet, altijd overal rustig en op tijd aankomen en niets vergeten. Of misschien moet ik mezelf niet zo druk maken. Want het kan altijd erger. Zo haalde een bekende van ons eens (het is al een aantal jaren geleden, maar het BLIJFT een lollig verhaal) in alle haast zijn zoontje van de creche. Toen hij zoonlief in de auto had vastgegespt, bekroop hem het gevoel dat hij iets was vergeten. Juist ja, zijn dochter.

Voor degene die zichzelf in het laatste gedeelte van dit verhaaltje herkent: sorrysorrysorry dat ik dit zomaar verder vertel ;-)