40 weken en 2 dagen zwanger en onze mini maakt het uitstekend. Afgelopen dinsdag zijn we even in het ziekenhuis geweest, vanwege het minder voelen van 'leven'. Dat schijnt redelijk normaal te zijn aan het einde van een zwangerschap, maar ik voelde me er niet lekker bij en de verloskundige stelde voor de kleine zekerheidshalve even na te laten kijken in het ziekenhuis. Uit het daar gemaakte hartfilmpje en de echo bleek dat onze tweede een prima hartactiviteit vertoont, dat er genoeg vruchtwater is en dat de placenta ook nog goed is. Wat een opluchting!
Trots waren we ook. Voorafgaand aan de echo zag de gynaecologe in mijn papieren dat Thom bij de geboorte een prachtige 7.5 pond woog. 'Jullie tweede is lichter' zei ze, mijn buik aan de buitenkant bevoelend. Rolf en ik vertelden haar dat ons bij Thom ook was verteld - aan de hand van het voelen aan de buik- dat Thom geen zware zou zijn en dat de verloskundige bij zijn geboorte verbaasd was over zijn gewicht. En inderdaad, aan de hand van de vervolgens verrichte metingen in de echo, schatte het apparaat ook onze tweede mini op 7 pond (keurig gemiddeld dus!)!
En dan nu afwachten wanneer onze tweede zich aandient. Wat ons betreft zo snel mogelijk! We verheugen ons enorm op een tweede banjer in huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten