Op het pleintje waar wij wonen is een speelveldje. Dit veldje oefent op Thom -sinds hij loopt- grote aantrekkingskracht uit. Dus toen het laatst mooi weer was en hij er wéér heen liep, mocht hij daar van mij gaan spelen.
Thom liep meteen -alsof hij ze al jaren kende- op twee meisjes af van een jaar of 9. Zij waren met zand aan het spelen. Ik vermoed dat ze taartjes aan het bakken waren. Thom gaf een pets op een bult zand.
Meisje 1: 'Nee, dat mag niet!!!'
Ik zat verderop op een bankje toe te kijken, en kon het meisje -ondanks Thom- wel begrijpen. Ben je je creatief aan het uiten, komt er zo'n klein slopertje aan. Ik besloot me vooralsnog nergens mee te bemoeien en wachtte af wat er komen ging.
Thom keek meisje 1 verbaasd aan, maar ging vrolijk door met zijn bezigheden. Ai, dacht ik, misschien moest ik meisje 1 toch maar eens gaan verlossen van haar plaaggeest. Toen meldde zich meisje 2. Zij wendde zich tot meisje 1 met de woorden:
'Ach, dat jongetje is nog maar klein en hij mag heus wel meedoen!!'
En zo gebeurde het dat ze tijden gezellig met zn drietjes in het zand hebben zitten klooien.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten